Flamingo ta bula!

Na op de bank neergeploft te zijn na een dagje werken, met veel spierpijn van de voetbalwedstrijd van gisteren, vond ik het wel weer eens tijd voor een verhaaltje voor alle achterblijvers.

Sinds mijn laatste verhaaltje is het inmiddels een aantal keren code geel, code rood en storm/ hagelbuien later. In Nederland althans, hier is het nog steeds elke dag 30 graden, met het zonnetje hoog aan de hemel.

Waar het weer hier aan hevigheid af heeft laat weten, hebben een aantal gebeurtenissen van de afgelopen periode dat helaas niet. Zonder er al te diep op in te gaan zijn er een aantal dingen om mij heen gebeurd die me hebben laten zien hoe kwetsbaar het leven kan zijn. Ik heb moeilijke momenten gehad met het voelen van het verdriet van mensen die me hier dierbaar zijn geworden. Ik ben me er nog meer van bewust geworden dat je nu moet genieten van de mensen om je heen en van het leven omdat het morgen echt zomaar voorbij kan zijn, hoe onwerkelijk dat ook lijkt.

Gelukkig is Bonaire een goeie plek om te kunnen genieten van het leven. Naast de mooie stranden en de heerlijke zee zijn hier namelijk ook veel leuke en lieve mensen. Ik heb tijdens de moeilijke momenten altijd met iemand erover kunnen praten en veel afleiding gekregen door middel van leuke, gezellige dingen te doen. Jammer genoeg gaan een aantal mensen waar ik veel mee omga op Bonaire het eiland deze zomer weer verlaten..

Beachtennissen, kayakken, op het strand chillen, happy hours, windsurfen, movienights, samen eten en feestjes bezoeken is een hele korte samenvatting van de leuke dingen van de afgelopen drie maanden. Daarnaast zijn er vorderingen gemaakt bij het kitesurfen: IK HEB MIJN EERSTE SPRONGEN GEMAAKT! Na lang uitstellen en na tips van ervaren kiters heb ik de laatste spanningen om door te lucht te gaan vliegen opzij kunnen zetten, en wat geeft het een kick! Nu nog wat vaker landen op het board, maar dat is de volgende stap :).

De laatste weken ben ik echter minder vaak aan het kitesurfen omdat voetbal veel tijd en energie vraagt. Met Atletiko Flamingo zitten we inmiddels bij de laatste vier teams van Bonaire en we zijn na de overwinning van gisteren erg dicht bij de finale. Een puntje zondag is genoeg om ons te plaatsen. Dit zou uniek zijn, aangezien Flamingo nog nooit de finale heeft gespeeld! Dat het voetbal en Atletiko Flamingo erg leeft hier, is een understatement. Tribunes vol oranje shirts, vlaggen, beelden, mutsen van Flamingo’s, cheerleaders; aan de supporters zal het zeker niet liggen. Ook in de spelersgroep leeft het heel erg. Er wordt per week minimaal drie keer getraind en iedereen herinnert elkaar constant aan hetzelfde doel: ta bira Kampion! Kampioen worden! Twee goeie wedstrijden tegen Real Rincon in de komende twee weken moeten daarvoor gaan zorgen.

Dit zijn ook de laatste twee lesweken op school voor dit schooljaar. Dit gebeurt al twee maanden in een nieuw, modern schoolgebouw, wat ervoor zorgt dat we eindelijk in de airco werken. Geen overbodige luxe op Bonaire. De rapporten zorgen nog voor enige drukte, maar de meeste drukte is inmiddels wel achter de rug. Het is nu aftellen en daarna even lekker een maandje naar Nederland om volgend jaar weer fris te beginnen met een nieuwe groep kinderen, nieuwe mensen en nieuwe avonturen op Bonaire! Maar eerst.. afscheid nemen van de vertrekkende mensen hier, die ik echt zal gaan missen en... kampioen worden! Flamingo ta bula!! Kandela den Pipa!!